Aangekomen in het laatste land: Laos!

Blog 9

Haai allemaal!! 
Donderdag 23 februari 2017 werden we rond half 11 wakker in Chiang Mai, pakten onze spullen in en checkten vervolgens uit. De Engelse jongen, Charlie, wilden nog graag samen met Nik ontbijten omdat we straks weggingen, maar hier kwamen we mooi vanaf aangezien het al te laat was. We gingen zelf ontbijten (lunchen) en liepen vervolgens naar een marktje wat heel dichtbij lag. We hadden samen afgesproken dat we op ons geld zouden letten aangezien het budget steeds kleiner wordt. Dit is de grootste grap ooit want als je ons loslaat op een markt gaat dit natuurlijk helemaal niet goed. Met tassen vol gingen we een half uurtje later weg. We haalden de backpacks op bij ons hostel (die hadden we daar ingepakt laten staan) en zochten een tuktuk die ons naar het busstation kon brengen. Na een klein half uurtje rijden waren we gearriveerd en kochten een busticket naar Chiang Rai. We moesten alleen wel een uurtje wachten, maar dat was geen probleem. Om 15:00 uur kwam de bus en na 3 uur rijden kwamen we aan in Chiang Rai. We gingen opzoek naar iets waar we konden eten, met WiFi. We reserveerden een hostel en zagen dat er een nightmarket aan de overkant zat, waar wij (nee joh echt?) even overheen gingen lopen. We moesten daarna 2 kilometer lopen naar ons hostel, maar in het donker en met een gigantisch zware backpack op was dit niet heel prettig. We maakten even een stop bij een kerk (de tweede die we hebben gezien in deze tijd) waar een koor aan het oefenen was. Hierna liepen we nog even door en kwamen rond 11 uur aan bij het hostel. We schreven blog 8, gingen douchen (in de gedeeld badkamer) en rond 1 uur gingen we slapen. De volgende ochtend (vrijdag 24 februari) werden we om 9 uur wakker, pakten de backpack in en checkten uit. We moesten weer het stuk teruglopen maar nu nog iets verder, namelijk naar het busstation. Eenmaal daar aangekomen bleek dat we daar helemaal geen tickets konden kopen. Dit kon alleen bij busstation terminal 2, wat nog een paar kilometer verder lopen was. We gaven die strijd al een beetje op, en namen een tuktuk. Toen we daar (rond 11 uur) aankwamen, bleek dat er alleen om 12:30 een bus naar Laos ging. Maar we wilden nog naar de 'white temple' en zouden dit nooit halen voor die tijd. Verder gingen er geen geschikte bussen meer, dus de enige optie was om hier nog een nacht te blijven en morgen (on 10:00 uur) naar Laos te gaan. Nu denken jullie misschien, je kan toch de bustijden opzoeken voordat je naar het busstation gaat? Maar omdat elke Aziaat andere informatie geeft, weten we het nooit zeker. Wel hadden we nu een extra dagje hier, wat betekent dat we nog meer leuke dingen konden doen. Om te beginnen dus, de white temple. Dit was een van de mooiste tempels die we deze reis hebben gezien. Een heel ander beeld dan de meeste, oude tempels. Hierna gingen we (met de tuktuk weer omdat alles buiten het centrum lag) naar het 'black house museum'. Hier waren allerlei zwarte huizen (nee echt?) van hout op een terrein neergezet. Het zag er vrij duister uit, en al helemaal omdat er in de huizen allemaal zwarte meubels stonden en diervachten lagen. We mochten in veel huizen niet naar binnen, omdat alles een kunstwerk was, maar het was speciaal om gezien te hebben. De laatste activiteit (inmiddels bijna 3 uur alweer) was iets waar wij ons erg op verheugden. Het was wel 300 baht (=8 euro nog iets), wat voor hier vrij duur is maar achteraf gezien was dit het zeker waard. Er was een route gemaakt door de verschillende dorpen waar je doorheen kon lopen. We liepen door de 'big earrings village' en kwamen uiteindelijk uit bij de 'long neck village'. Onderweg kwamen we langs een dorpje waar er muziek werd gemaakt en gedanst maar wij werden afgeleid door een puppie en zijn super schattige 3 jarige bazinnetje met staartjes in. Het meisje vond al onze spulletjes erg interssant en wilden alles aanraken, wat wij alleen maar leuk vonden. Na het knuffelen liepen we door en kwamen dus als laatste uit bij de 'long neck village'. Het was erg bizar om te zien en heel apart, maar het had ook zoiets speciaals. Het was heel mooi om te zien hoe het dorp zo hecht was en hoe ze hun rituelen lieten zien aan de toeristen. Na alles te hebben gezien, gingen we met de tuktuk terug naar het centrum waar we voor maar 8 euro een hostel vonden. We checkten in, lieten de backpack in de kamer achter en hadden ondertussen een meesterlijk plan bedacht. We hadden namelijk al een tijdje al geen maccie gehad (voor de ouderen onder ons, MacDonalds) en hadden deze wel onderweg een keer gezien, dus we besloten erheen te lopen. Het was wel bijna een uur lopen, maar dit vonden wij het waard en we hadden meteen de calorietjes er dan weer afgelopen zullen we maar denken. Aangekomen bij het 'central plaza' (waar de Mac in zat) keken we onze ogen uit. Na de geweldige maaltijd gingen we de roltrappen op en keken op elke verdieping. Bij de bovenste verdieping was een bioscoop en een kleine kermis. Er draaide jammer genoeg niet echt een leuke film, maar de kleine kermis maakte het goed. We gingen weer overal aan en op zitten en gingen vervolgens een verdieping naar beneden, waar rijdende dinosaurussen waren. Je weet wel, van die autootjes voor kinderen maar dan in dino vorm. We voelden ons weer even kind en gingen het hele warenhuis door en reden onderweg over iedereens voeten, maar dit ter zijde. Na dit uitstapje liepen we terug naar ons hostel maar maakten even een stop bij de nightmarket. Daar zijn jullie toch al geweest? Ja dat klopt maar het was nogal goed bevallen :). Eenmaal terug in het hostel keken we nog een film en gingen slapen. Zaterdag 25 februari ging om 8 uur de wekker en gingen we, na ons te hebben klaargemaakt, uitchecken. We gingen even langs de 7-eleven (de laatste keer dat we hier heen kunnen...... Dit is een supermarktketen in Thailand die 24/7 open is en lekker, goedkoop eten heeft en vele vestigingen heeft) om ontbijt te halen en gingen daarna met de tuktuk naar het busstation (terminal 2) en kochten een busticket naar Bokeo (Laos). De bus vertrok rond 10 uur, en na 3 uur rijden kwamen we aan bij de grenspost. We moesten een visum aanvragen (voor 35 dollar en 40 bath (=1 euro en een beetje, omdat het 'weekend was') en mochten na een paar minuten alweer de bus in. We dachten dat dit veel langer zou duren en ook veel moeilijker zou gaan, omdat we nogal (vooral Lot)  getraumatiseerd waren door de visumaanvraag bij Thailand. Dit duurde uren en ging niet makkelijk. Maar gelukkig ging nu alles goed en waren we in Laos!! De tijd gaat nu echt snel.. Maar stay positive, we hebben nog even! Hierna konden we doorreizen naar Chiang Kong (Laos). Daar wisselden we ons Thaise geld in en pinden wat, om de busticket te kopen. De rit was namelijk nog niet voorbij, want we moesten nog door naar Luang Prabang. Dus op het busstation van Chiang Kong kochten we een ticket, maar die bus ging pas om 18:00 uur. Het was nu 2 uur, dus we moesten onszelf 4 uur vermaken op het kleine, stille busstation. Maar de tijd vloog voorbij; we gingen wat eten, een hostel voor morgen (ook in de ochtend aangezien we heel vroeg aankwamen) boeken, muziek luisteren, filmpjes kijken enz. Voor we het wisten was het 6 uur en kwam de bus. We liepen naar binnen en zagen vrij ruime (1 persoons) bedjes. We werden helemaal blij omdat dit heel luxe eruit zag, maar we hadden ook een VIP bus dus het was ook wel 'logisch'. Het probleem was alleen dat we zagen dat er te veel mensen stonden te wachten voor de hoeveelheid bedjes. Uiteindelijk kwamen we erachter (net als iedereen in de bus) dat je met ze 2e in een 1 persoonsbedje moest. Voor ons niet echt een probleem, maar kun je nagaan dat er ook mensen in de nachtbus zaten die elkaar niet kenden en toch heel intiem 12 uur lang tegen elkaar aan moesten slapen. Andere backpackers werden nogal boos op de chauffeur omdat ze dit niet vonden kunnen, maar wij hadden ons er al bij neergelegd omdat we wisten dat het niks ging helpen. Na 3 en een half uur hadden we een stop (rond 22:30) om avond te eten. We liepen naar het eettentje langs de weg (wat altijd wat plastic stoelen en tafels zijn, en als wc een gat in de grond) maar zagen door Amerikaanse jongens (die bij ons in de bus zaten) dat er een dode gebakken hond in de vitrine lag dus we haakten al meteen af. We hielden het avondeten bij een zakje chips en rond 22:00 vertrok de bus weer. Vandaag (26 februari) kwamen we om 6 uur s'ochtends aan in Luang Prabang en ging onze eerste echte dag in Laos van start. We hadden de dag ervoor alvast een hostel gereserveerd op booking.com en gebeld om aan te geven dat we om 6 uur s'ochtends aankwamen, dus voorbereid waren we. De tuktuks stonden alweer klaar bij het busstation om ons voor een lekker afzetterige prijs naar het hostel brengen, en we stemden maar in, want het was 6 uur s'ochtends dus dat zegt voor ons al genoeg. Bij het hostel aangekomen vertelde de receptionist dat de kamer nog niet klaar was voor 12 uur, en dat terwijl er gister aan de telefoon nog 30 keer don't worry werd gezegt toen we vroegen of de kamer al klaar was voor die tijd. Maar inmiddels hadden we niets anders verwacht van het Aziatische cultuurtje en kregen we het wel voor elkaar dat we voor 2 euro meer in een luxere kamer konden die wel al klaar. We doken gelijk weer in bed en gingen nog even uitslapen. Wat we dan weer niet hadden gedaan, is een wekker gezet, dus om 12 uur werd Nik wakker en maakte Lot gelijk vluchtig ook wakker. Na ons snel klaar gemaakt te hebben stonden we om half 1 buiten om een ontbijtje te zoeken. Het werden pannenkoeken want ja, geloof het of niet, die hadden we al heel lang niet gehad. Na een goede energie boost daalden onze energielevel al snel toen we de Mount Phousi (uitgesproken door Nik & Lot Mount Poessie) beklommen om buddha nummer 1000 te zien. Na uitgelachen te worden door Aziaten door onze uitgeputte hoofden en doordat we totaal buitenadem waren besloten we maar snel te vluchten naar de bekendste tempel van Luang Prabang genaamd De Wat Xieng Thong. Nik leidde ons daar naar toe via een illegale achter uitgang, maar helaas, onze aanwezigheid viel te veel op door onze blote benen, en we betaalden braaf een ticket + een bedekkende doek. Het terrein was wel heel mooi en indrukwekkend! Hierna vonden we het tijd voor een opfrisser en we gingen gezellig aan de rivier een cola drinken samen met de serveerder die om de 10 seconden ons water kwam bijvullen en dan ook even bleef kletsen. De volgende activiteit was naar de bamboo bridge. Deze leidde naar de andere kant van het dorp met daar in een paar gezellige winkeltjes. We liepen even over het strandje van de rivier en aten natuurlijk een ijsje! Inmiddels was het alweer tijd om te eten, en dit deden we dan ook in het ontzettend leuke wijkje waar ook ons hostel in zat. Na het eten was het tijd voor de Night Market, want die word geen enkele dag overgeslagen. De markt was weer helemaal geweldig en we gingen voor de zoveelste keer weer los. Na de markt 3 keer overgelopen te zijn gingen we naar ons hostel. Onderweg kochten we een tour voor de volgende dag inclusief de buddha Cave en een waterval, en bij het hostel aangekomen gingen we slapen. De wekker ging vandaag (27 februari) om kwart over 7 want om 8 uur werden we opgehaald voor de Tour. Een mini-van bracht ons naar een klein haventje waar we met een slow Boat naar de buddha Cave zouden worden gebracht. De boottocht was heel mooi alleen ontzettend koud want het was nog best wel vroeg. Na ongeveer 1.5 uur kwamen we aan bij de caves. Na weer 100 tredes gelopen te hebben kwamen we aan bij de grotten. Overal stonden buddhabeeldjes in allerlei maten en soorten, en het was heel indrukwekkend om te zien. Na al die trappen kregen we nu alleen wel heel veel honger aangezien we nog niet ontbeten hadden, dus op ze Nik & Lot's kochten we een zak chips en hadden we een zeer voedzaam ontbijt. Na de buddha Cave stapte we weer de boot op, en vaarde we naar een plekje waar we gingen lunchen. Wat zo leuk was aan deze plek was dat er heel veel lieve en leuke olifanten waren waar we mee konden knuffelen! Dit deden we natuurlijk ook weer veelste lang en gingen ook mee naar de badplek van de olifanten om te zien hoe ze werden schoongemaakt wat ontzettend schattig was. Na alle knuffels gingen we lunchen met fried Rice, en na een iets meer gevulde maag gingen we met de mini-van naar The Whisky Village. Eenmaal hier aangekomen was onze aandacht totaal ergens anders want er waren 2 ontzettend leuke puppies. Na met deze lieverds te hebben geknuffeld kregen we gelijk allerlei shotjes whisky aangeboden. Na alle smaken te hebben geproeft begon de vrouw ze weer allemaal opnieuw aan te bieden wat dan wel weer gul was! We liepen nog even door het dorpje en gingen toen door naar de volgende activiteit! Deze laatste activiteit was naar de bekende waterval in de buurt van Luang Prabang. De waterval had meerdere verdiepingen die allemaal even mooi waren. Het water was ontzettend helder en de waterval zelf was heel hoog en indrukwekkend. We werden natuurlijk als een magneet door dit water aangetrokken alleen bleek het ijskoud te zijn. Het zwemmen was dan ook niet van lange duur maar dat maakte al niet meer uit. Na het zwemmen aten we toepasselijk nog even een ijsje en aten nog wat bij de kraampjes onder de waterval. Hierna was de Tour alweer afgelopen en werden we afgezet bij het hostel. Bij het hostel te zijn aangekomen pakte we onze backpacks en liepen we naar ons volgende hostel om onze spullen te droppen. We aten een lekkere pizza bij het restaurant van een hele aardige Belg, en op aanrader van hem kochten we hierna een busticket naar Vang Vien voor de volgende dag. Hierna was het natuurlijk weer tijd voor de Night Market waar we (weer) wat kochten, we weten ook zelf niet hoe dit mogelijk is. We liepen terug naar het hostel, schreven ons reisdagboek en gingen slapen. De laatste dag (27 februari) in het leuke Luang Prabang was aangebroken. Onze mini-van naar Vang Vien ging om 3 uur dus we hadden de halve dag nog om nog voor de laatste keer Luang Prabang in te gaan. We stonden om half 9 op, en ontbeten (gratis :)) bij het hostel en gingen op stap. We gingen al eerst naar het national museum. Dit is een museum over het leven in het Royal Palace van de koning. Om je een goed beeld te geven hadden ze de hele inrichting van het huis nagemaakt. Dit vinden wij natuurlijk veel interessanter dan al die blokken tekst, dus in een mum van tijd waren we het hele gebouw al door gelopen. Wat kan je dan doen? Nou het gebouw nog maar een keertje doorlopen om misschien wel enigszins wat informatie op te pakken. Na een klein uurtje te hebben rondgelopen gingen we weer verder. We liepen langs een textiel & cultuur museum en gingen hier spontaan ook maar heen nu we wat meer tijd nog over hadden. Het museum was klein maar wel heel interessant en interactief. Er was namelijk ook een hoekje waar je de Orginele kleding van de bevolking kon passen om even een de cultuur in te duiken. Dit was natuurlijk voor kinderen van 5 te merken aan de maat van de kleding maar daar trokken we ons niet van aan! Hierna gingen we nog even lunchen, en keerden we weer terug naar het hostel om uit te checken en te wachten op de mini-van. Het duurde redelijk lang voordat de mini-van kwam en we begonnen ons al zorgen te maken, tot dat we opeens een bomvolle tuktuk langs zagen komen en stoppen. We hoopte met heel ons hart dat dit niet voor ons was, maar natuurlijk wat dit wel het geval. Met als gevolg dat Lot met 3/4 uit de tuktuk hing en 10 keer bijna dood ging maar gelukkig hebben we het overleeft. We stapte bij het busstation uit en stapte de mini-van weer in. De reis zou ongeveer 3 à 4 uur duren, maar met de hobbelige wegen van Laos weet je het natuurlijk nooit. Onze busgenoten waren een groep Canadese jongeren, en bij een stop haalden iedereen massaal een ijsje. Na 4 uur kwamen we aan in Vang Vien. We gingen met ze alle weer in 1 tuktuk en half op schoot, op weg naar het centrum. We stapte uit en gingen naar het guesthouse en namen een kamer. We aten pizza, en bekeken de buurt. Hierna gingen we weer terug naar onze kamer en sloten de dag af, net zo als de blog voor vandaag! 
Veel Liefs, Nik & Lot!
#nikenlotgoabroad