Onze eerste en bijna ook laatste stappen in Laos!

Blog 10

Hey allemaal!

Dit is alweer de een na laatste blog van onze reis door Azië! Heel gek om te beseffen want de tijd is letterlijk voor bij gevolgen. Nog steeds hebben we nog totaal niet het gevoel dat we volgende week alweer in het vliegtuig terug naar huis zitten :(. Maar gelukkig is het nog niet zo ver en kunnen we jullie nog heel even vertellen over onze verhalen. Dit keer (dinsdag 28 februari) zaten we in de mini-van richting Vang Vien, Laos. We kwamen rond een uur of 7 (s'avonds)  aan bij het busstation waar we werden af gedropt, en er was letterlijk niks te bekennen. Alleen 2 restaurantjes zonder WiFi en met veel ellendig eten en dat was het. We namen de tuktuk naar het centrum en we werden afgezet voor een willekeurig hostel. Aangezien we nog geen slaapplek hadden besloten we maar gelijk deze te nemen want het was eigenlijk helemaal prima! We gingen hierna gelijk kijken voor avondeten, en we bekijken de buurt een beetje. Vang Vieng bleek echter een soort van hele foute feestplek voor mensen van 25 die zich gedraagde alsof ze 16 waren mede door alle space cakes en magic shakes die overal en nergens werden aangeboden. Super gezellig allemaal, maar wij sloegen dit even over en gingen eten. Een pizza verder gingen we een tour boeken voor de volgende dag want dat zou wel heel leuk hier moeten zijn, en een busticket om daarna toch wel weer weg te vluchten. Na een beetje alle keuzes te hebben gezien kozen we een tour en een busticket naar Vientiane. Op de kamer aten wij nog een ander soort cake namelijk een brownie en keken we een serie en we gingen slapen. De volgende ochtend (woensdag 1 maart) ging om 7 uur de wekker want om 8 uur moesten we alweer fris en fruitig klaar staan voor onze tour. We maakten ons klaar, pakten onze backpack's in, checkten uit, en gingen zitten voor het gratis ontbijt. Ze bleken pannenkoeken met chocola te hebben dus onze ochtend kon eigenlijk al niet meer stuk. We werden opgehaald en gingen in een tuktuk vol chinezen met waterdichte kleding naar de eerste activiteit. Dit was Cave tubing! Wat betekent dat je met een grote zwemband door een grot gaat drijven. Dit gaat in zijn werk door je zelf voor te duwen met een touw wat door de grot wordt gespannen.
We kregen een super aantrekkelijke  hoofdzaklamp en een zwemvest (voor het geval we zouden verdrinken in 50 cm hoog water) en we konden van start. Het was heel leuk om te doen en ook heel bijzonder om te zien hoe zo'n grot onder water er uit ziet. Na het tuben gingen we lunchen en naar de Buddha Cave. Hier kon je toekomst worden voorspelt door een stokje te kiezen, en het cijfer wat er opstond was verbonden met een papiertje met Laotiaanse tekst. Nik haar toekomst was heel positief, ze zou dit jaar ook een vriend krijgen alleen zou ze daar ook zwanger van worden en dit jaar een zoontje krijgen?! Lot had het helaas minder goed en had een heel slecht kaartje, maar don't worry! Ze wordt nog geheeld. Hierna gingen we kajakken! Het mindere puntje er aan was dat het alleen 6 (?!) kilometer was en Lot het al na 2 minuten begaf dus dat werd een lange tocht. Uiteindelijk hadden we het met onze girlpower toch gehaald en was het natuurlijk wel heel mooi om over de rivier van Laos te hebben gedobberd. We liepen terug naar het centrum en gingen naar een guesthouse om daar in te checken. We gingen avond eten en ook hadden we gehoord dat er een nightmarket was dus daar gingen we onmiddellijk naar toe. Op de markt deden we mee aan zo'n ballon schietspelletje en wanneer je ze alle 3 had geraakt prijs had. Lot raakte natuurlijk alles behalve de ballon, maar Nik daarentegen raakte ze alle 3 en mocht als beloning een colaatje hebben. Eenmaal weer aangekomen op de kamer schreven we buiten ons reisdagboekje en gingen we series kijken en slapen. Vandaag (donderdag 2 maart) hadden we om 10 de bus naar Vientiane, de hoofdstad van Laos. We ontbeten met een pannenkoek (as usual) en gingen daarna naar de travel agency waar we de busticket hadden gekocht. Door een tuktukjeep werden we naar het busstation gebracht en moesten vervolgens zo'n vier en een half uur in de bus zitten. Rond half 3 arriveerden we in Vientiane en gingen opzoek naar een koffietentje met WiFi en zochten daar een hostel uit waar we vervolgens naar toe liepen. We zaten in een dormity (gemeenschappelijke slaapkamer) met 10 stapelbedden. We legden onze spullen neer en gingen de buurt verkennen. We liepen naar de Ong Tue tempel, klommen daar illegaal in de klokkentoren en deden een monnikendoek om die daar op de grond lag, en liepen daarna weer schaamteloos door. We keken in wat winkeltjes, supermarktjes en toen opeens zag Nik een stadion waar we even een kijkje gingen nemen. Er was een elftal zich aan het verzamelen, dus we besloten te wachten en de wedstrijd te bekijken. In de rust wilde wij natuurlijk ook even een balletje trappen, dat snap je wel. Dus we kregen een bal van een Laotiaan en gingen op de keeper schieten. Iedereen keek weer gezellig mee, omdat wij daar op blote voeten aan het voetballen waren en Nik had ook nog een jurkje aan. Super professioneel dus. Het was na 6 uur, dus we gingen wat eten. Er zat een pizzaria bij ons in de straat die wij even moesten uitproberen. Na het eten gingen we naar de night market. Deze was supergroot en divers dus hier vermaakten we ons wel even. We kochten ook nog een leuke verrassing voor als we weer aankomen in Nederland, maar dit is ons geheimpje voor nu. Na de night market liepen we naar een andere nightmarket, maar dit bleken 3 kramen te zijn met voedsel. Dus we liepen maar terug naar ons hostel, gingen douchen en liepen de kamer in waar een aangename verrassing op ons stond te wachten. Een oude man lag (schaamteloos) naakt te slapen in de kamer dus we konden gezellig alles zien. Ik denk dat hij het te warm had in de kamer, daar lieten we het maar bij. We keken nog een film en gingen slapen. De volgende ochtend (3 maart) werden we rond 9 uur wakker en gingen ontbijten bij ons hostel (ontbijt was inclusief). Het menu was zeer uitgebreid, namelijk gebakken ei of roerei. Na het ontbijtje liepen we langs het presidental palace, het si saket museum en de Wat Ho Phra Keo tempel. We wisten niet dat het geld koste, dus liepen door en bezochten de tempel. Toen we er eenmaal uit liepen zagen we mensen een kaartje kopen dus we vluchten snel naar de volgende activiteit, de morning market. Dit was niet veel soeps maar ernaast zat gelukkig de Talet Sao mall waar we konden rondlopen. Vervolgens liepen we naar de Tat Dam, een oude, hoge tempel waar je niet in kon maar wel omheen kon lopen. Het was inmiddels lunchtijd dus we gingen eten en daarna naar verschillende travel agency's om de beste prijs voor een busticket naar Phonsavan te vinden. We kochten een ticket voor morgenochtend en gingen naar wat winkeltjes. Rond 3 uur gingen we naar de 'Lao National Culture hall'. Dit was een museum over de geschiedenis en tradities van Laos. Na ruim een uur wisten we niet meer wat we moesten doen, omdat er in deze stad niet veel te doen is en alles wat we konden doen, hebben we gedaan. Dus we gingen terug naar ons hostel en een film kijken. Rond etenstijd liepen we naar hetzelfde restaurant van gister en gingen weer naar de night market. We kochten bij een nabijgelegen supermarkt een grote bak ijs en aten die in het hostel op. We liepen naar de kamer en bleken daar de enige te zijn (niemand was nog terug) dus we konden ongestoord ons gekke zelf zijn. Dit hield in: rennen over de stapelbedden, in de kluisjes verstoppen en dat filmen. Grappig he? Vonden wij ook! Na het dolle uurtje gingen we douchen, de was ophalen die we gister hadden gebracht, en onze spullen alvast inpakken omdat we morgenochtend om 7 uur worden opgehaald door de bus en we het aso vonden als we zo vroeg herrie gingen maken. Zaterdag 4 maart ging de wekker om 06:15 en gingen we naar beneden met het idee om nog het gratis ontbijtje mee te pikken. Maar de hosteleigenaar lag daar te slapen, en was nog lang niet klaar. Hij gooide even de lege bierflessen weg en iets voor 7e was hij klaar maar toen zouden wij al opgehaald worden. Natuurlijk was dit niet het geval en kwam de tuktukjeep rond half 8, maar goed geen ontbijtje dus. Eenmaal aangekomen bij het busstation bleek de bus pas om 9 uit te vertrekken dus we hadden ruim een uur over. We gingen op het station eten (fried rice with chicken) en voor we het wisten was het 9 uur. Over de busrit kunnen we niet heel veel zeggen. Het was heel warm (de airco deed het niet), het was heel hobbelig omdat we door de bergen gingen, we stopten enorm veel (buddha weet waarom) en we hebben veel geslapen. Toen we moesten stoppen omdat een graafmachine zand moest weghalen en wij er dus niet langskonden, kwam er een Laotiaan de bus in, ging tussen ons in zitten en wilde een foto. Wij zijn dit langzamerhand wel gewend dus we deden vrolijk mee. Rond 20:00 kwamen we aan en gingen opzoek naar een hostel. We sliepen weer in een dormroom, voor 40.000 kip (4 euro nog iets) en nadat we hadden ingecheckt en onze spullen hadden achtergelaten, gingen we eten. Daarna liepen we nog even over de hoofdweg om de sfeer van het stadje te proeven en gingen daarna terug naar ons hostel. We vroegen om het WiFi wachtwoord maar kregen dit alleen als we er even gezellig 'bij kwamen zitten'. Dit hield in: bij het kampvuurtje zitten en kijken naar de dronken hosteleigenaar die aan zijn 4e grote bierfles begon. We moesten ontzettend lachen (er zaten ook nog andere backpackers) en kregen uiteindelijk het wachtwoord. Dat hij die nog wist was een wonder. We zeiden iedereen gedag en gingen douchen en slapen. We werden rond 09:15 (zondag 5 maart) wakker (iedereen was al weg uit de kamer) en maakten ons klaar voor de dag. We lieten de ingepakte spullen achter en gingen ontbijten. Na het ontbijt gingen we fietsen huren bij een ander hostel, wat maar 30.000 (3,50 ongeveer) kip voor de hele dag was. We zochten de weg op met Google maps, en het bleek ruim 10 kilometer te zijn. Rond half 11 begon onze tocht naar de 'plain of jars'. Dit waren enorm veel grote stenen waar ze in de oorlog mensen indeden en wachten totdat er niks anders meer over was, dan botten. Best wel luguber, maar hierdoor een hele populaire bezienswaardigheid in Phomsavan.
Wij wilden hier dus ook graag naar toe dus onze fietstocht ging hier naar toe. Er was alleen een klein probleempje toen we begonnen met fietsen, want de route op Google Maps was weer eens verdwenen, dus we moesten het gaan vinden op eigen krachten. Je kan je natuurlijk al bedenken, dat gaat nooit goed. We fietsten maar een beetje in het rond, en vroegen om de paar minuten aan wat locale mensen of we nog goed gingen. Deze manier van de weg vinden is helaas echt maar 2% betrouwbaar dus het duurde even. Op een geven moment (3 uur later) wisten we zeker dat we op de goede weg waren, tot dat probleem nummer 346 op kwam dagen. Nik haar ketting lag er af. Paniek. Maar gelukkig was dit niet nodig, want na een paar minuten kreeg ze hem der al weer op. Helemaal trots en blij fietsten we door, want we hoefden nog maar een heel klein stukje. Tot dat die er nog een keer af viel, weer dezelfde ellende die dit keer ook nog 5 keer zo lang duurden. Dit riedeltje gebeurde nog een keertje en toen arriveerde toch eindelijk na 4 uur bij de plain of Jars. We kochten een ticket en gingen de graven bekijken. Het waren er heel veel bij elkaar, en het was niet helemaal te beseffen dat er echt mensen in hebben gelegen. We liepen een tijdje over het terrein (moesten weer op de foto met een Laotiaan ons half betaste) en keerden daarna weer terug naar onze fietsen want de terugweg stond op ons te wachten. De tocht naar het centrum begon weer, die dit keer veel sneller ging dan de heenweg. Behalve dan dat Nik haar ketting er weer afviel, en dat haar trapper het leuk vond om ook maar mee te gaan. We bikkelden door (Nik met maar 1 trapper dus) en gelukkig ging de terugweg redelijk snel op onze kinderfietsjes en waren we om half 5 weer terug. We kochten een busticket, en boekten een nieuw hostel. In de kamer gingen we eventjes chillen en filmpjes kijken tot we gingen eten. We aten als echte locals fried Rice with Chicken. Na het eten gingen we weer naar onze kamer om ons boekje te schrijven, en te gaan slapen. De volgende ochtend (6 maart) stonden we om 7 uur op, want om half 8 moesten we klaar staan om de bus in te stappen. We zaten weer in een local bus, wat betekent dat er geen airco is, je over elke steen 20 meter de lucht in schiet en je over allerlei haarspeldbochten de bergen door rijd. Na 5 uur kregen we eindelijk een pauze om (voor ons dan) te gaan ontbijten. Wat voor Lot een iets groter succes was dan voor Nik  maar desalniettemin hadden we wel iets gegeten. Rond half 5 kwamen we aan in Sam Nue. De rest komt in de laatste (!) blog!
Liefs Nik en Lot!
#nikenlotgoabroad