Onze eerste stappen richting land nummer 3: Thailand!

Blog 7

Hoi lieve allemaal!
Donderdag 9 februari werden wij om half 7 (sochtends) opgehaald door een minivan die ons naar het busstation bracht. Vanuit daar zouden we met een andere bus naar Battambang worden gebracht. Rond een uur of 2 kwamen we aan in Battambang. We namen een tuktuk naar het centrum en reden langs verschillende hotels zodat we konden kiezen welke we het fijnst vonden. Het werd het Royal Hotel, wat maar 8 dollar per nacht was en een jacuzzi op het dak had. Na onze spullen te hebben afgeleverd, en een tuktuk toer te hebben geboekt voor morgen (bij dezelfde chauffeur) gingen we de buurt verkennen. We konden niet echt veel doen in Battambang, maar het was prima voor een middagje vermaak. We aten wat en gingen naar een kunstgalerij wat daarboven zat. We liepen langs de Psar Nat naar de french shop houses, de colonial buildings, het Battambang museum en de Wat Damrey Sar tempel. Hierna was het tijd om te eten. Nik had een tosti zien staan die er wel goed en vertrouwd uit zag, maar helaas bleek het niet meer dan een vies chemisch broodje met een smaakloze plak ellende van kaas. Gelukkig hadden ze ook frietjes, en overleefde we het zo als gewoonlijk wel! We vonden het hierna wel mooi geweest voor vandaag en keerde terug naar het hotel. Toch wilden we ook gebruik maken van de luxe van een jacuzzi, dus rond een uur of 9 gingen we naar het dak om even te badderen. Eenmaal in de jacuzzi te zijn en op alle knopjes te hebben gedrukt, werden we betoverd door het rode licht. Toen onze handen verrimpeld waren na een paar uur besloten we weer naar de kamer te gaan en de dag af te sluiten voor vandaag. De volgende ochtend (10 februari) werden we om 9 uur opgehaald door onze tuktuk vriend van gister. Onze eerst stop was bij de bamboo train. Het was een vierkante bamboo plaat liggende met wielen op de rails. Ook zat er een motortje op die bestuurd word door een Cambodjaan. Het was een ontzettend mooie omgeving en een onwijs leuke ervaring! Na ongeveer 2 uur zaten we weer terug in de tuktuk op weg naar de crocodile farm. We vroegen of we eerst een kijkje mochten nemen voordat we betaalden, zodat we konden kijken hoe de dieren verzorgd werden. Gelukkig was dit geen probleem, maar toen gingen kijken zagen we ongeveer 50 krokodillen liggen in een hok, waar wij nog niet eens 5 konijntjes zouden laten rond hupsen. Dus met andere woorden, we waren binnen een paar seconden gevlucht. De volgende stop was bij de killingfields, deze was veel kleiner dan die in Phnom Phen, maar even indrukwekkend. Om de sfeer op te fleuren gingen we daarna kijken hoe de locals ricepaper maakte. Lot proefde nog een springrolletje en Nik kocht een waterfleshouder van touw, dus deze activiteit was ook zeer geslaagd. Hierna werden we terug gebracht naar het centrum en hadden we tijd voor een schoonheidsslaapje voordat we de volgende activiteit gingen doen. Maar aangezien wij natuurlijk helemaal geen schoonheidsslaapje nodig hebben, doden wij de tijd door te eten. Om 4 uur werden wij weer opgehaald door Jamie (tuktukchauffeur) en naar de caves gebracht. Eenmaal daar aangekomen bleek het dat we moesten gaan hiken naar de top, waar Nik nogal een hekel aan heeft. Ook hadden ons er niet opgekleed aangezien we teenslippers aanhadden en Nik een heel kort, strak rokje aan had wat bij elke beweging omhoog ging. Dit viel een jeepchauffeur op, en bood een 'gratis' ritje naar de top aan. Eerst waren we helemaal blij dat we niet meer hoefden te lopen, en hij bracht ons naar de killingcaves en de nabijgelegen tempel. Ook bood hij aan om ons hierna weer op te komen halen en naar de hoogste top te brengen. Hier werd het al lichtelijk angstaanjagend aangezien hij ons kwam halen bij de killingcaves omdat hij het te lang vond duren. Hij bracht ons naar de top (waar een tempel was) maar wilde vervolgens nog even de zonsondergang bekijken (met ons) onder het genot van een biertje #meerrrrbieerr. Dit vonden wij nogal eng, aangezien hij ons naar een heel afgelegen bergtopje bracht waar verder dus niemand was. Hij had een box mee en bier en deed zijn shirt uit. Gelukkig wilde hij alleen even Nik's bil vasthouden op de foto (en daarna) maar bracht ons wel weer veilig naar beneden. We renden snel naar ons vaderfiguur Jamie toe, die nogal verbaasd daarover was. We namen nog een ijsje tegen de schrik, knuffelden met wat honden, en wachtten voor de vleermuizengrot. Rond half 7 kwamen miljoenen (letterlijk miljoenen) vleermuizen in bosjes uit de grot, wat ontzettend gaaf was om te zien. Dit duurde alleen een uur, wat wij nogal lang vonden, dus gingen na een half uur terug richting het centrum. Daar aten we nog een hapje en gingen terug naar het hotel om een busticket naar Bangkok te kopen voor morgenochtend. Rond 08:15 (11 februari) werden we opgehaald door een minivan die ons weer naar een busstation bracht. Rond 12 uur kwamen we aan bij de douane en moesten onze stempels voor Thailand krijgen. Een visum was niet nodig aangezien we korter dan 30 dagen bleven. We stonden een uur in de rij, maar hadden geen adres opgeschreven (van verblijf) omdat we die nog niet hadden. Blijkbaar was dit een probleem, en moesten we terug de rij in. Het probleem was alleen dat lot al een stempel had gekregen, maar deze nog niet bevestigd was. Dus na weer een uur in de rij te hebben gestaan, kwamen we aan bij het loket. Nik kwam er doorheen omdat we van andere backpackers hun verblijfadres hadden overgeschreven. Alleen omdat lot al en stempel had, ontstond er paniek. Het douane personeel stuurde haar terug naar degene die  gestempeld had, maar die was weg. Dus toen werd Lot weer de rij ingestuurd. Dit gingen we natuurlijk niet doen, en nadat Lot helemaal in paniek raakte, kwamen ze eindelijk in actie. Lot kreeg ook haar stempels en na 15 minuten mochten we dan eindelijk officieel Thailand in. We waren bang dat de bus allang weg was gegaan, aangezien we 1.5 uur later door de douane kwamen. Dit bleek alleen niet geval, en iedereen had op ons gewacht. Gelukkig was niemand boos en waren ze alleen erg bezorgd. Na aan alle backpackers ons avontuur te hebben verteld, kon de reis vervolgd worden in een minivan richting Bangkok. Om 6 uur kwamen we aan in Bangkok en werden we weer afgezet buiten het centrum, dus moesten we een taxi nemen naar de Koh Sang Road. De taxichauffeur heette Mickey. Hij was van middelbare leeftijd, single en had wel zin in een avondje lol. Ook was hij nogal verslaafd aan gokken en ging hiervoor veel naar Cambodja. Hij zou morgen weggaan dus zijn huis stond (gratis) tot onze beschikking. Dit aanbod sloegen wij even over (ook na het vorige 'gratis ritje' ervaring) na wat pikante opmerkingen. Hij wist wel iemand voor Lot (die geen Engels kon) terwijl hij met Nik wel even wat leuks zou gaan doen. Het klinkt allemaal enger dan dat het was gelukkig; we konden er wel om lachen. Eenmaal aangekomen bij de Koh Sang Road aten we wat bij de KFC, en boekten een hostel. Na een zoektocht van bijna een uur vonden we het eindelijk. Het was een bungalow aan het water, wat er ontzettend leuk uitzag, maar wat minder romantisch was dan dat het klinkt. Er zaten tientallen muggen en we hoorden de ratten en muizen door ons huisje lopen. Onze lieve Cambodjaan wilde ons wel even helpen door de klamboe op te hangen en bleef even gezellig op ons bed kletsen. Dit maakte het al veel beter. Hierna gingen we toch maar proberen te slapen na deze lange dag. De volgende ochtend werden we rond 9 uur wakker. We ontbijten ergens in de buurt, en namen hierna de boot naar ChinaTown. Hier liepen we even rond, en bewonderen alle winkeltjes met 1000en spullen. Hierna besloten we de metro te nemen naar de Chatuchak Weekend Market. Dit is de allergrootste markt van Bangkok en die moesten wij natuurlijk bezocht hebben. We vonden het geweldig, en vonden het dan ook heel erg jammer toen die om 6 uur dicht ging. Eenmaal bankroet, verlieten we de markt en wilden we met de skytrain terug naar het centrum. De trein ging helaas niet heel ver, en we moesten dus nog 3.5 kilometer terug lopen. Maar wij als ervaren backpackers konden dit natuurlijk makkelijk aan, en met de mcdonalds als doel liepen snel door. Na ons doel te hebben bereikt, gingen we (omdat we nog niet genoeg gewinkeld) naar de Koh Sang Road. We bekeken alle kraampjes en liepen door de straten. Hierna besloten we terug te gaan naar de bungalow. De volgende ochtend (13 februari) checkte we uit bij onze bungalow en liepen naar het volgende hostel die we de vorige dag al hadden geboekt. Hier checkten we snel in en legden onze spullen neer. Na het ontbijt namen we de boot naar het Royal Palace. Lot was alleen haar lange broek vergeten, dus na een uur wachten leenden we allebei (Nik deed uit solidariteit mee) een ontzettend mooie zwarte rok en konden we het terrein op. Het was heel erg mooi en indrukwekkend om te zien, maar we konden nergens naar binnen dus we waren er niet heel erg lang. Hierna liepen we naar de liggende buddha, en bekeken deze ook. Na de liggende buddha gingen we naar de flowermarket, er waren alleen niet veel bloemen te zien dus we gingen al snel naar het volgende. Om de volgende tempel, de Wat Arum, te bezoeken moesten we een pondje naar de overkant nemen. We bekeken de tempel en aten een ijsje. Na deze lange Tempel dag gingen we terug, en kocht nik de geweldigste tas uit heel Azië en Lot wat souvenirs. We kregen wat afkickverschijnselen aangezien we een week geen pizza op hadden dus we vonden het wel weer eens tijd voor Pizza! Eigenlijk wilden we morgen weg uit Bangkok, maar we wisten nog niet waar naar toe. Dus we lieten ons adviseren bij travel agency's en kochten een bus/bootticket naar Koh Samui voor morgen avond. Heel spontaan we weten het. We liepen weer over de Koh Sang Road terug naar ons hostel. We konden niet slapen en gingen nog wat muziek luisteren wat bij ons in houdt, dansen en schreeuwen op bed om 1 uur s'nachts. De volgende dag was het Valentijnsdag dus gingen we romantisch brunchen met eierige wentelteefjes. We legde onze tassen bij de travel agency waar we de bustickets hadden gekomen en namen weer de boot naar de oriental pier, om naar de sky bar te gaan. Hier was namelijk de hangover II opgenomen, en het leek ons leuk om een kijkje te nemen. Helaas ging die pas om 6 uur open en mochten we ook niet naar boven, dus gingen we maar Starbucks drinken op de begane grond. Hierna gingen we naar een shoppingmall waar we wat kekke gele bodywarmers pasten en naar wat andere winkeltjes. Toen was het alweer tijd om terug te gaan met de boot voor de allerlaatste keer naar de Koh Sang Road. We aten weer pizza omdat dat hoort bij Nik en Lot's Valentijns dag en stapten, na een uurtje lopen, de bus in. Helaas bleek deze nachtbus geen bedjes te hebben wat de Gooische meisjes wat minder vonden. Maar we maakten er het beste van en kwamen (na 2 uur slaap) aan in Suratthani. Het was ongeveer half 6 sochtends (15 februari) en we moesten anderhalf uur wachten op de bus die ons naar de haven bracht. Dus rond 7 uur kwam de bus en moesten we wachten bij de haven. De boot zou om 10 uur komen dus we ontbeten wat en wachtten op de boot die ons naar Koh Samui zou brengen.
Tot het volgende avontuur!
Liefs nik en lot! 
#nikenlotgoabroad